maandag 20 maart 2017

Bijzonder moment....

Afgelopen vrijdag was het zover. Mijn zusje moest ook haar beenmerg af laten nemen. Een beenmergbiopt en punctie. Ik had allang besloten dat ik erbij wilde zijn, hoe ik me ook zou voelen.
Om kwart voor 8 waren we in het ziekenhuis en gingen we naar de zaal waar ze in een bed moest liggen.. Bed nummer 1. Hetzelfde bed waar ik vorige week maandag een transfusie had gehad.
We hadden tijdens bloed afnemen en dergelijke toch nog groot lol. De verpleger van mijn zusje, die mij ook wel eens heeft geholpen, vertelde dat mijn arts haar het beenmerg af zou nemen. Dat vond ik eigenlijk zeer bijzonder en mooi tegelijk.

Ze was als eerst aan de beurt, precies om kwart over 8... Ik liep mee en nam plaats naast haar.
Ze moest op haar zij gaan liggen en had haar van te voren al verteld wat ze moest doen en wat er ging gebeuren... Mijn arts legde ook alles uit en vertelde bij elke handeling wat er ging gebeuren..
Omdat mijn zusje dr handen onder het kussen schoof, kon ik alleen maar dr pinkie vast houden..
Het was zover: De verdoving werd ingebracht.. daar voelde ze niet echt veel van, zei ze.
Daarna kwam de welgemeende appelboor en tijdens wat gepraat werd haar beenmerg afgenomen.
Aan haar ogen kon ik zien dat het zeker niet prettig voelde, maar ook geen pijn deed.
Omdat ik zo in haar ogen keek, en zij in de mijne, moest ik me echt inhouden om niet te gaan huilen. Er gaat op dat moment zoveel door je heen, dat valt niet te beschrijven..
Na 1 minuut was het klaar.. Nu al? zegt mijn zusje... Ik vroeg of het mee of tegen viel. Viel reuze mee zegt ze, waarop ze er achteraan zegt: Wij zijn bikkels, waarop mijn arts weer zegt: Dat zit vast in de familie...

Ze mocht terug naar de zaal en moest nog even een half uur plat liggen, zodat de wond zichzelf dichtdrukte.. Uiteraard begon de gein weer en hadden we het over koetjes en kalfjes en ook dat het toch best bijzonder was...

Toen de wond goed gedicht was, mocht ze weg. Ze moest nog een keuring door, bij de arts die mij het beenmerg had afgehaald vorige keer (hoe toevallig) en ik moest ook mijn onderzoeken doen: Longfunctietest, KNO arts (foto's maken via mijn neus met een slangetje vond ik nie zo prettig) en de kaakchirurg.. Ik heb voor alle 3 een APK sticker gehad..
Mijn zusje moest ook een hart ECG laten maken, bloedprikken en ze kreeg dan uiteindelijk haar spuiten mee die ze vanaf 8 april moest injecteren om de stamcellen te verdubbelen.
Omdat ze te licht was in gewicht, moest ze proberen aan te komen en werd er besloten dat ze 2 dagen in het NH hotel werd gepland, want misschien moest ze 2 dagen oogsten...Ze had wel wat last van haar heup, maar dat was ook het enige.. Ook zij heeft haar APK sticker tot dusver gekregen ...

Toen ze moest wachten op haar arts (mijn transplantatie-arts) hadden we een lachkick, tot tranen toe... De arts vond het wel grappig en leuk om te zien dat we ondanks alles toch enorm veel plezier hadden. Die man houdt zelf ook wel van een geintje. Prachtige man, ben blij dat ik hem als transplantatie arts heb. Zeer begripvol ook.

We hebben wat gegeten en ging mijn zusje weer richting huis (2 uur trein) en moest ik nog naar mijn arts. De bloedwaardes waren keurig, mijn HB was 4.8, maar om zoiets als vorige week te voorkomen, wilde ze nog wel 1 zakje transfusie laten doen. Ik kwam wederom in het bed te liggen, waar sóchtends mijn zusje had gelegen...Hoezo toeval bestaat niet?

Alles verliep voorspoedig en mocht ik om 6 uur naar huis. Had mijn dagje ziekenhuis ook wel gehad eigenlijk! En mijn zusje idem dito.
Over een week krijgt zij de uitslag van haar beenmerg (fingers crossed) en morgenvroeg moet ik weer voor beenmergbiopt en punctie. Daarna moet ik nog een borstkastfoto laten nemen en een foto van mijn knie...
29 maart moet ik een hele middag naar Beatrixoord voor een hart onderzoek en zitten de onderzoeken voorafgaand de stamceltransplantatie erop...

Ook heb ik er nieuwe medicijnen bijgekregen: Een antibiotica die er voor moet zorgen dat mijn longen infectie en schimmelvrij blijven (960 mg) en moet ik zolang gebruiken tot ik opgenomen wordt. En een middel om mijn gal wat waterig te maken, zodat als er afweer komt, het makkelijker via mijn lever af te voeren is.

Ik zit nu in totaal op 4 soorten medicatie, maar dit zullen geheid rond de 14 soorten worden straks.. Maar goed, alles voor een goed resultaat...

Nog 2 en halve week en dan is het zover... Of ik er tegenop zie? Nee, eigenlijk niet. Ik heb geen keus, ik moet wel.. Of ik er tegenop zie dat het mis kan gaan, ja dat absoluut, maar ik heb er alle vertrouwen in dat het helemaal goed komt.


5 opmerkingen:

  1. Biezunder or...en dat je ondanks alles toch nog humor mit elkoar hebn..mooi dat je mekoar de zo deur heen sleept..dat moakt joen zusterband nog biezunderder..

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Bijzonder...en bizar...een dag met een lach , een traan en waaruit zoveel hoop spreekt. Respect voor jullie beiden ...dikke kus voor jullie! x

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat is zeker een bijzonder moment en dan die lol er bij heb echt respect voor jullie, nog even dan is het zover ik wens jullie maar vooral jou heel veel sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Na het lezen van dit verhaal, "Jullie zijn een stel flinke meiden", geweldig hoe jullie dit met een lach en traan volstaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mieraja wens jou heel veel sterkte en succes toe,we waren op vakantie maar wel aan jou gedacht gisteren weer thuis gekomen.

    BeantwoordenVerwijderen