Spanning...

Vandaag, precies een week geleden, kreeg ik een transfusie. Maar die werd na een halve zak afgebroken, omdat ik niet goed werd. Wat het precies geweest is, geen idee, maar het kwam niet goed. Ben de dagen daarna ook goed ziek geweest. In combinatie met de verkoudheid die ik al had, ging het dubbelop...
Ook mijn psych, die ik 24 augustus voor het eerst zou spreken had afgezegd, omdat ook zij ziek was..
Het wordt ook echt tijd met haar in gesprek te gaan, omdat ik eigenlijk niet meer zo goed weet waar ik met mijn ziel en zaligheid heen moet....

Ik merk dat ik me aan het afsluiten ben voor buitenaf, me verdiep in serie's en mijn tijd aan het verdoen ben met dingen om er maar niet aan te hoeven denken. En heb al door dat dit ook niet echt de bedoeling moet zijn...

Gelukkig ben ik wel erg blij met het feit dat mijn zusje matcht als donor! Dat geeft zo een opluchting. Want er zal niet zomaar een donor te vinden zijn denk ik, Ook al is er een enorme wereldwijde database, hoe vaak zie je geen oproepen van mensen die een donor zoeken? Dus wat dat betreft ben ik heel erg bevoordeeld! En het feit dat mijn zusje misschien mijn leven gaat redden, vind ik al iets wat zeer bijzonder is en waar ik haar ontzettend dankbaar voor ben en zal blijven. Hoe moet je zoiets uitdrukken? Dat valt het volgens mij niet...

In ieder geval morgen weer een transfusie, ook hard nodig, als ik 1 stap loop ben ik al bekaf...
3 november krijg ik er nog eentje en dan moet het 3 weken weer vol te houden zijn hoop ik...