Vandaag zo mijn dag niet.. eerst een deur die niet meer open wou en dan kom ik ook nog speciaal naar UMCG voor een afspraak, die eigenlijk een week later was...
Daarna veel gesprekken gehad, waarin eerlijkheid en vertrouwen centraal stonden..
Ja ik heb vanavond veel gelachen, maar ook veel gehuild...
Mijn emotie is echt een achtbaan geworden... ik weet ook niet meer wat ik wel of niet moet doen..
Ik krijg zulke lieve berichtjes en krijg nu ook door hoe mijn naasten denken... En het enige wat ik kan denken: Ik wil dit niet.. Maar ja, wie wil dit wel? ....
Lachen en huilen hoort er bij heel veel sterkte
BeantwoordenVerwijderen