Vandaag was het dan zover, ik kreeg mijn eerste bloedtransfusie.
Nadat ik eerst bloed had geprikt, kreeg ik 3 zakjes, gelijk aan anderhalf liter... Mijn HB was nog verder gedaald en er zat eigenlijk ook weinig leven nog in me.
Omdat op de gewone afdeling geen plek was, werd ik op de endoscopie afdeling gelegd (darmen).
Nou, geloof me, zo tof is dat nou ook weer niet, maar goed, ik werd er beter op, mij kon het niks boeien. Na 4 uur wachten kwam dan eindelijk mijn bloed. Nu was ik al 2x verkeerd geprikt met infuus (dat werden giga blauwe plekken) en werd er een anesthesist bijgeroepen.
Nou nam ik de dames in kwestie het niet kwalijk, het was nogal hectisch op die afdeling, dan kan er wel eens wat fout gaan...
Goed ik kreeg mijn bloed! Ik moest eerst 10 minuten testen en als ik me niet goed ging voelen of wat dan ook, moest ik aan de bel trekken. Goddank was dat niet nodig, dus het eerste zakje kon gaan lopen. Nou was deze behoorlijk koud en kreeg ik vriesbrand in mijn pols (heb ik dat). Na wat gerommel met lichaamswarmte ging het een stuk beter...
Helaas voor mij, maar ook voor haar, lag er een Friezin op de zaal, die het zooooo slecht had, en maar bleef klagen en aanstellen, maar ondertussen wel heel het ziekenhuis doorstoof om dr chocolaatjes te halen..
Sja, moet je net bij mij zijn, dus had ik haar in dr eigen dialect compleet voor gek... Blijkbaar vonden de verpleegsters dat wel amusant, want ze moesten er ook zelf om lachen..
Nadat zakje 1 leeg was, werd er 10 minuten gespoeld en kreeg ik een middel voor vocht... Nouuuuuuww!! Daar kreeg ik blaaskramp van en ben ook nog nooit zo snel naar een wc gesjeesd als die middag.. Niagara waterfalls waren er niks bij! Maar dat moest en logisch... Na 3 zakjes voelde ik me al een heel stuk prettiger en had ik ook weer kleur op mijn gezicht...Ik ben naar huis gegaan en na een dag voelde ik toch enorm veel energie! Oke, mijn bloedwaarde was nog niet optimaal, meende rond de 4.9, maar ik vernam al verschil...
Op 9 augustus moest ik weer heen, voor een 2e transfusie. En een beenmergbiopt/punctie (daarover meer in volgende blog) Weer opnieuw bloedprikken en een gesprek met de arts, die ik toevallig tegenkwam..
Omdat ik me een beetje had ingelezen op het internet, via de site van Hematologie van UMCG, had ik al een beetje bedacht dat ik weleens MDS kon hebben... De arts vertelde me dat zij dit ook vermoedde, maar dat ze pas uitspraak zou doen na alle onderzoeken die ik die week moest ondergaan...
Na die 2 bloedtransfusies voelde ik me in ieder geval weer helemaal op en top en dacht dat het hier wel bij zou blijven en dat het nu alleen maar beter kon worden.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten