Ik ben een vrouw van 44, 2 dochters en getrouwd. We hebben 3 katten, aangezien ik een kattenfreak ben. Ik woon in het Noorden van het land en heb veel sociale contacten en ben ook vaak weg of te vinden op een feestje. Ik mag graag andere mensen helpen, mag me graag in muziek storten en ben verslaafd aan series. Kortom een heerlijk huis, tuin en keuken gezinnetje.
Sinds 2013 begon mijn gezondheid een beetje op te spelen. Vaak een keer blaasontsteking of nierbekontsteking, daarnaast had ik al jaren last van een chronische borstontsteking, die nu ook steeds erger werd. Mijn rug deed ook al een tijdje niet meer mee, maar daar heb ik mee leren leven. Naarmate de jaren verstreken werd ik steeds vaker ziek of kreeg ik ontstekingen. Nu ben ik een grote kluns wat betreft een fiets, dus daar viel ik best vaak mee, maar daaraan hield ik dan ook enorme blauwe plekken (gewoon zwart) aan over. Ook als ik me stootte waren ze niet blauw maar zwart. of ze zaten er zomaar.
Maar ik gaf er verder niet zoveel acht op en dacht altijd: Gaat wel weer over, zal bij de overgang horen blabla... Maar na 2 borstoperaties ging het alleen maar slechter. Ik had totaal geen energie meer, sliep erg veel, werd depressief, had het altijd warm en mijn eetlust verdween op den duur ook, waardoor ik snel afviel. Nog steeds deed ik er niet veel mee en mijn huisarts had me al diverse keren erop gewezen toch echt een keer een bloedonderzoek te laten doen.
In juni 2016 werd het alleen maar erger, ik had nergens geen zin meer in en sliep een gat in de dag. Ik werd ook prikkelbaar en kon niets verdragen. Als ik van de bank naar het toilet moest lopen, was ik bekaf. Ging ik op de fiets naar de winkel of bij iemand op visite, moest ik eerst een half uur bijkomen. Het zweet gutste me van mijn kop, was helemaal buiten adem en had hartkloppingen die er niet om logen. Nu dacht ik, eigenwijze die ik ben, dat het door de warmte kwam. En dat het vanzelf wel weer goed kwam.
In juli 2016 werd het helemaal drama. Naast de klachten die ik al had en die nu nog erger werden, werd ik steeds bleker, kon amper nog een stap verzetten en kon niet meer liggend slapen. Ik verging dan van de hoofdpijn en nekpijn. Ook mijn voeten en enkels begonnen enorm op te zwellen, zo erg dat het zeer deed en ze echt op knappen stonden. Ik besloot om toch maar eens de dokter te bellen.. Maar mijn huisarts was op vakantie en ik moest het nog maar even aankijken tot na het weekend zei de assistente.. Ik voelde me zo niet goed en had ook geen vertrouwen meer in mijn lichaam.
Die zaterdag ben ik nog wel met goede moed naar een verjaardag van een vriendin gegaan, maar ik had het idee dat ik daar op een wolkje zat en er meer niet dan wel was... Ook zij vond het niet normaal hoe ik daar zat en kende mij ook zo niet. Ben dan ook vroeg weer naar huis gegaan en na weer zo een beroerde nacht heb ik op zondag 31 juli de huisartsenpost gebeld. Een heel gedoe, want ze wilden dat ik naar hun toe kwam, maar aangezien ik geen vervoer had, werd dan uiteindelijk besloten dat ze zelf langs zouden komen, om 8 uur savonds!
Toen ze er eindelijk waren moest ik met mijn benen hoog liggen (vocht), kreeg ik vochtafdrijvers en had ik waarschijnlijk hoofdpijn door de warmte en de stress... Ik moest de volgende dag maar naar mijn huisarts gaan....dus nog een beroerde nacht in.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten