Uitslag

Op 25 augustus zou ik dan de uitslag krijgen... En ook een nieuwe transfusie.

Ik was die dag doodzenuwachtig en wist eigenlijk niet echt wat me te wachten stond.
Ja dat het MDS was, dat had ik nu al wel door, maar welke vorm en in hoeverre?

Toen ik opgeroepen werd door mijn arts begon ze ook gelijk: het was inderdaad MDS....
Voor mij eigenlijk geen nieuws en op zich voelde ik me wel opgelucht....
Tot ze vertelde dat het MDS - MPN gemengd beeld was.. Het was dus nog onduidelijk welke vorm en hoe ze er verder mee aan moesten.
Mijn bloeduitslagen leken verder, voor haar doen, wel in orde, maar ik had daar zo mijn twijfels over.
Ze legde in het kort uit dat er een chemotherapie aan zat te komen en een stamceltransplantatie,
Hier schrok ik best wel van, maar bij de vraag of ik dan kon genezen, antwoordde ze dat ik inderdaad zou genezen, maar dat ik nog heel wat parcoursen moest doorstaan.

Ze schreef me en chemokuur voor: Hyderea. Die moet ik elke dag innemen en die moet er voor zorgen dat mijn aanmaak in mijn beenmerg wat geremd wordt. Mijn beenmerg gooit er onrijpe witte bloedcellen uit en kapotte rode bloedlichaampjes... die witte zorgen dus voor die ontstekingen, die rode voor bloedarmoede.

Ook moest ik opletten dat ik geen spontane bloedneuzen, blauwe plekken, koorts of andere dingen die ik vreemd vond kreeg... Mocht dit wel zo zijn, moest ik gelijk aan de bel trekken. De kans is namelijk groot dat de ziekte zich gaat omvormen naar Acute leukemie....

Aansluitend kreeg ik weer een bloedtransfusie, mijn hb was 5,9......Na een paar uur was ik daar klaar mee en mocht ik weer naar huis...

Met deze info ging ik weer naar huis en kon alleen maar verzinnen hoe ik dit aan mijn kinderen moest vertellen. Ook bleef de vraag waarom ik maar door mijn hoofd spoken... Het woord kanker kwam eigenlijk niet in mijn gedachten voor, want in mijn opinie was het gewoon een beenmergziekte...

Nadat ik daar 2 dagen van bij was gekomen, drong het toch echt tot me door: Ik had kanker, en ook nog een zeldzame vorm van bloedkanker... Hoe zou dat verder gaan? Ging ik dood? Hoe lang zou ik nog leven? En die vragen bleven me een paar dagen en nachten bezig houden...
Ik heb toen alle vragen opgeschreven voor de volgende keer, om in ieder geval er zeker van te zijn dat ik duidelijke antwoorden op mijn vragen zou krijgen.. En ik besloot mijn  moeder en stiefvader mee te nemen. 4 horen meer dan 2....