Ongeloof

De dagen na het gesprek heb ik in een soort roes geleefd...
Alsof elke dag mijn laatste kon zijn...
Wederom veel gehuild, en een gevoel van ongeloof de hele dag hebben...
Nog steeds kon ik er niet bij: Ik voelde me totaal niet ziek, maar ik was doodziek..
Zoals de arts zei: Je staat met 1 been in je graf... en met de andere erbuiten....
Waarom?